συναλγώ

-έω, ΜΑ [ἀλγῶ]

λυπούμαι, θλίβομαι κι εγώ μαζί με άλλον (α. «συνήλγουν αὐτοῑς ἐπὶ ταῑς προσδοκωμέναις συμφοραῑς», Διόδ.

β. «δήλωσον ἡμῑν τοῑς ξυναλγοῡσιν τύχας», Σοφ.)

αρχ.

πονώ επίσης («ἔτι δὲ καὶ ψόαι καὶ ἰσχία συναλγεῑ τισι», Σωρ.).